‘It takes a village to raise a child’

-Afrikaans gezegde-

Opvoeden is geen peulenschil. Elkaar niet altijd even leuk vinden, ruzie maken, steeds een beetje loslaten, het hoort er allemaal bij. Maar wat als die ruzies wel erg vaak voorkomen, of erg heftig zijn? Als het moeilijk is om elkaars leuke kanten nog te zien? Als het steeds meer moeite kost om het samen fijn te hebben, omdat er een constante spanning hangt? Als gezin kun je met elkaar in vervelende patronen terechtkomen, waarbij het jullie niet meer lukt om dit te doorbreken.

Je kind gaat bijvoorbeeld niet meer naar school, en het lukt je op geen enkele manier om hem of haar uit bed te krijgen.

Of je kind raakt in zichzelf gekeerd, al dan niet na een heftige gebeurtenis en het lukt je niet meer om contact te krijgen.

Of je bent het niet samen eens over de opvoeding en je kind speelt jullie tegen elkaar uit, waarbij een van de ouders misschien wel steeds het onderspit delft.

Dit zijn allemaal voorbeelden van problemen die in een gezin kunnen ontstaan. Vaak kloppen ouders dan aan bij een psycholoog, om het kind te laten behandelen. Echter, dit is het terrein van de gezinstherapeut!

Kinderen reageren op spanningen, patronen en incidenten in het gezin en daar buiten. Ze zijn zelden geholpen met enkel individuele behandeling, zij hebben het nodig dat hun ouders betrokken zijn bij de behandeling; zij het om kritisch naar het eigen gedrag te kijken en dingen anders te doen en daarbij ondersteuning te ontvangen van de therapeut, zij het om het kind actief te helpen in waar het doorheen gaat.

Het is een misvatting om te denken dat een psycholoog of therapeut een kind zelfstandig ‘beter kan maken’, uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Wel kan het zijn dat een gezinstherapeut het kind een (paar)keer alleen wil spreken, bijvoorbeeld omdat kinderen het vaak moeilijk vinden om bepaalde dingen tegen hun ouders te zeggen. Andersom kan dat ook het geval zijn: ouders vinden het vaak ook moeilijk om open te praten over hun onmacht of frustratie, waar kinderen bij zijn.

Gezinstherapie betekent dus niet altijd dat je elke sessie met het hele gezin moet komen. Vaak wordt er afgewisseld tussen gesprekken met de ouder(s),  kind(eren), en iedereen samen. Als gezinstherapeut kijk ik daarbij naar wat er op dat moment speelt en wat er naar boven komt in de gesprekken. Meer over dit onderwerp lees je in mijn blog Symptoomkind.