‘Je lapt een plantje niet op om het vervolgens weer in de oude aarde terug te zetten’

-Sonja Bouwkamp-

Als je je zorgen maakt om je kind, is de stap naar een hulpverlener een hele moeilijke. Als ouder wil je er graag zelf alles aan doen dat het goed gaat met je kind. Erkennen dat dit niet lukt, en dat er hulp van buitenaf nodig is, is moeilijk.

Veel psychologen en therapeuten maken de fout om een kind direct individueel in behandeling te nemen. Soms kan dit nodig zijn, maar meestal is gezinsbehandeling veel effectiever en ook een fijner uitgangspunt. Een gezinstherapeut neemt de taak van de ouders niet over, maar ondersteunt en stuurt ouders weer de goede richting op, waarbij ze zelf zoveel mogelijk aan het roer blijven staan.

Zorgen om een kind hebben altijd effect op de andere gezinsleden.

Je kind gaat bijvoorbeeld niet meer naar school, en het lukt je op geen enkele manier om hem of haar uit bed te krijgen. Dat frustreert en het put je als ouder uit.

Of je kind is langdurig ziek en er gaat veel aandacht naar hem of haar, waardoor broertjes en zusjes minder worden gezien en gehoord.

Of je bent het niet samen eens over de opvoeding en je kind speelt jullie tegen elkaar uit, waarbij een van de ouders steeds het onderspit delft. Dat kan voor veel spanning in de partnerrelatie zorgen.

Dit zijn allemaal voorbeelden van patronen die in een gezin kunnen ontstaan. Vaak kloppen ouders dan aan bij een psycholoog, om het kind te laten behandelen. Echter, dit is het terrein van de gezinstherapeut! Jij als ouder bent de belangrijkste schakel in de behandeling. Ik werk graag met jou of jullie samen.

Kijk ook eens bij de tab gezinstherapie.

Meer over dit onderwerp lees je in mijn blog Symptoomkind.