Jeugd

Als minderjarige ben je ook van harte welkom bij mij. Ik behandel met regelmaat jongeren vanaf een jaar of 15. Als je jonger bent, mag je je ook aanmelden. Ik zal dan samen met jou bekijken of je bij mij op je plek bent. 

Je ouders moeten wel weten dat je met mij praat. Zonder hun toestemming mag ik je niet behandelen en zij moeten ook de factuur betalen. 

Het liefst spreek ik ook je ouders. Mocht je dit lastig vinden, dan begrijp ik dat zeker. Dat komt vaak voor. Soms is het genoeg om even je hart te luchten, zonder hen erbij. Maar ik maak vaak mee dat het een hele opluchting is als de ouders ook op gesprek komen en de moeilijke dingen tegen elkaar worden gezegd op de goede manier. Dan kun je elkaar gaan begrijpen en dat maakt de situatie vaak veel beter. Ik ben er om te zorgen dat dat gesprek goed verloopt en dat iedereen echt naar elkaar luistert. We kunnen altijd samen kijken wat voor jou goed is. 

Als je je zorgen maakt om je kind, is de stap naar een hulpverlener vaak een hele moeilijke. Als ouder wil je er graag zelf alles aan doen dat het goed gaat met je kind. Erkennen dat dit even niet lukt en hulp vragen, kan heel kwetsbaar voelen. Ik ben zelf moeder en begrijp dit heel goed.  

Wat er bij reguliere psychologen nog vaak gebeurt, is dat een kind direct individueel in behandeling genomen wordt. In uitzonderlijke gevallen kan dit goed zijn, maar meestal is gezinsbehandeling veel effectiever en ook een fijner uitgangspunt. 

Gezinsbehandeling of gezinstherapie betekent niet per definitie dat je elke sessie met het hele gezin moet komen. Het betekent wél dat het probleem bekeken wordt in de context van het hele gezin. En dat de gesprekken zo worden ingedeeld dat:

  1. er een zo compleet mogelijk beeld ontstaat van de situatie en ieders aandeel daarin en last ervan.
  2. de oplossing/behandeling door alle gezinsleden gedragen wordt. Dus alle betrokkenen nemen hun aandeel om samen een andere koers te kunnen gaan varen. En alle betrokkenen voelen zich gehoord en krijgen van elkaar wat ze nodig hebben voor zover dat haalbaar is. 

Zorgen om een kind hebben altijd effect op de andere gezinsleden. En ‘probleemgedrag’ staat nooit zomaar op zichzelf. Soms kunnen we vanuit onze eigen situatie niet zien welke patroon er in het gezin is ontstaan, waar bepaald gedrag vandaan komt. We zitten er dan te dicht bovenop om het te kunnen overzien. Of we zien het wel, maar hebben geen idee hoe we het in goede banen kunnen leiden.

En soms hebben we geen grip meer op de situatie, bijvoorbeeld bij een echtscheiding. Je hebt dan ineens niets meer te zeggen over hoe de andere ouder het doet. Vaak komen er dan verschillen naar boven die moeilijk te overbruggen zijn. En als er dan nog nieuwe partners in het spel zijn, wordt het helemaal ingewikkeld. Voor jou als ouder, maar ook voor de kinderen, die zich meestal loyaal voelen naar beiden. 

Vaak zijn deze situaties niet geheel op te lossen, vooral als niet iedereen bij de therapie betrokken wil of kan zijn. Maar meestal is er veel meer mogelijk dan je denkt.